کودک در هفت سال اول زندگی‌اش باید به بازی مشغول باشد. به این مرحله از رشد در مکتب اسلامی «بازی حکیمانه» می گویند.
برای اینکه بازی حکیمانه به‌درستی اتفاق بیفتد و بستر آن فراهم شود، نیاز به اقداماتی از سوی والدین و خانواده دارد. اولین و شاید مهم‌ترین مقدمه، فراهم کردن بستر خلقت است. این بستر خلقت یعنی چه؟ یعنی زندگی در خانه‌ای حیاط‌دار. یعنی سر زدن از خلقت و دیدن آن. ما عمداً از عبارت “خلقت” استفاده می‌کنیم، نه صرفاً “طبیعت‌گردی”. منظور دیدن خلق مستقیم خدا است. این دیدن خلق مستقیم خدا، اتصال کودک به خالقش را در پی دارد. لازم هم نیست در این سن به کودک توضیح دهیم که این مصداق کدام اسم یا صفت خداوند است؛ صرفِ دیدن کافی است. پس اولین و مهم‌ترین اقدام، فراهم کردن بستر خلقت برای بازی حکیمانه است.
دومین مسئلۀ مهم در این گام، خانواده‌محور بودن است. در این مرحله، خانواده است که باید این بستر را فراهم کند. شهربازی‌ها یا مکان‌هایی که عده‌ای برای بازی بچه‌ها ولو بازی با خاک و آب و امثال اینها آماده می‌کنند، به دلیل عدم حضور و فعال بودن خانواده در آن، شاهد مثال ما نبوده و حتی می تواند در بعضی موارد برای فرایند رشد کودک آسیب‌زا باشد.
سومین مسئله، حذف زوائد و موانع است. بچه‌های ما به‌طور طبیعی بازی حکیمانه دارند. اما موانعی وجود دارد که جلوی این بازی طبیعی و حکیمانه را می‌گیرد. تلویزیون یا تلفن همراه که گاهی بچه‌ها بیشتر از بزرگ‌ترها از آن استفاده می‌کنند، موانعی جدی هستند. علاوه بر موانع، زوائد نیز باید حذف شوند. منظور از زوائد، بازی‌آموزی است. یعنی اینکه بخواهیم با بازی، چیزی را به‌طور مستقیم آموزش دهیم. مثلاً شهربازی‌های معارفی. این موارد، زوائدی هستند که باید حذف شوند تا بازی حکیمانه به‌درستی اتفاق بیفتد.
خلاصه اینکه، در گام اول، تمرکز بر حکیمانه بودن بازی و فراهم کردن بستر مناسب (خلقت، خانواده‌محور، حذف موانع و زوائد) برای آن است.
برای اطلاعات بیشتر دربارۀ اولین گام رشد در مکتب اسلامی این فیلم را در کانال آپارات مکتب اسلامی ببینید.